سومين امام معصوم، حضرت امام حسین (ع) در سوم شعبان سال چهارم هجرى در شهر مدينه ديده به جهان گشود. او دومين ثمره پيوند فرخنده امام على (ع) و حضرت فاطمه (س) دختر پيامبر اسلام (ص) بود. حسين بن على (ع) مدت شش سال از دوران كودكى خود را در زمان جد بزرگوار خود سپرى كرد و پس از رحلت پیامبر (ص) ، مدت سى سال در كنار پدرش حضرت علی (ع) زندگى كرد و در حوادث مهم دوران خلافت ايشان به صورت فعال شركت داشت. پس از شهادت امام علی (ع) (در سال ۴۰هجرى) مدت ده سال در صحنه سياسى و اجتماعى در كنار برادر بزرگ خود حسن بن على (ع) قرار داشت و پس از شهادت امام حسن (ع) (در سال ۵۰هجرى) به مدت ده سال ، بنا به امر الهى، بار امامت را بر دوش گرفت تا چراغى در تاريكي ها و پرچمى در مسير هدايت باشد. امامت آن حضرت، مقارن با باقيمانده ايام خلافت (معاويه بن ابى سفيان) بود. امام حسین (ع) که به نماز و نيايش با پروردگار و خواندن قرآن و دعا و استغفار علاقه بسيارى داشتدر طول دوران امامت خویش بهنشر رسالت احمدى و تعالیم دینی و اخلاقی و قیام و ایستادگی در برابر ظلم و ستم پرداخت و سرانجام با آفرینش حادثهء کربلا در سن ۵۶ سالگی به شهادت رسید.از جملات آن حضرت است که فرمود :من اَحبك نهاك و من اَبغضك اَغراك.كسی كه تو را دوست دارد، از تو انتقاد می كند و كسی كه با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می كند.أَعْجَزالنّاسٍ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعاءعاجزترین مردم كسی است كه نتواند دعا كنداَلْبُكاءُ مِنْ خَشیةِ اللهِ نَجآةٌ مِنَ النّارِگریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم استمن دلائل العالم إنتقادة لحدیثه و علمه بحقائق فنون النظر.از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است .امام سجاد (ع) فرمود :مَن عَمِلَ بما افتَرَضَ اللهُ عَلَیهِ فَهُوَ مِن خَیر النَّاس
کسی که به آنچه خداوند بر او واجب ساخته عمل کند از بهترین مردمان است.